Οι φροντιστές είναι συνήθως μέλη της οικογένειας, σπανιότερα φίλοι, γείτονες και επαγγελματίες (οικιακοί βοηθοί, συνοδοί ή προσωπικό των οίκων ευγηρίας). Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, οι οικογένειες συνήθως συνεχίζουν να φροντίζουν τους ηλικιωμένους συγγενείς τους στο σπίτι. Μόνο το 1% των ατόμων άνω των 65 ετών ζουν σε οίκους ευγηρίας ή άλλα ιδρύματα. Το γεγονός αυτό, μεταφράζεται σε σημαντική επιβάρυνση των φροντιστών.
Οι φροντιστές – συγγενείς αναφέρουν αισθήματα απόγνωσης σε τριπλάσια συχνότητα συγκριτικά με το γενικό πληθυσμό. Επίσης, κάνουν μεγαλύτερη χρήση ηρεμιστικών και αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Συχνά βιώνουν μοναξιά, κοινωνική απομόνωση, ματαίωση, θυμό, σωματική εξασθένηση και χάνουν εύκολα την υπομονή τους. Ακόμη, αναφέρουν αϋπνία και μειωμένη ενεργητικότητα.
Στην αρχή, κάποια μέλη της οικογένειας μπορεί να δυσκολευθούν να δεχθούν τη διάγνωση για τον συγγενή τους. Αρνούμενοι να δεχτούν ότι ο δικός τους άνθρωπος έχει πρόβλημα, παραβλέπουν τα σημάδια της νόσου, αλλάζουν θεράποντες και ασχολούνται με εναλλακτικές ή “θαυματουργές” θεραπείες.
Στα προχωρημένα στάδια κάθε προβλήματος, η οικογένεια συνήθως προσπαθεί να προσφέρει το καλύτερο δυνατό επίπεδο φροντίδας στον πάσχοντα, έχοντας συγχρόνως να αντιμετωπίσει τα δικά της συναισθήματα πόνου και πένθους για το αγαπημένο πρόσωπο. Οι φροντιστές πρέπει συστηματικά να επιλύουν σειρά καθημερινών προβλημάτων που αφορούν ζητήματα απλά όπως οι δυσκολίες στο ντύσιμο, μέχρι πιο σύνθετα όπως εκείνα της χρήσης της τουαλέτας, της ασφαλούς μετακίνησης και των δυσκολιών της συμπεριφοράς. Για την καλύτερη αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων οι φροντιστές καλούνται να αναλάβουν καινούργιους ρόλους, π.χ. οι άντρες πρέπει να μάθουν “γυναικείες” δουλειές – να μαγειρεύουν ή να φροντίζουν το νοικοκυριό – και οι γυναίκες “αντρικές” δουλειές, όπως η διαχείριση των οικονομικών, η οδήγηση κ.ά.
Το σημαντικότερο για τους φροντιστές είναι η συνειδητοποίηση ότι για να τα καταφέρουν πρέπει να μην παραμελήσουν τον εαυτό τους. Αξίζει ιδιαίτερα να τονισθεί η ανάγκη να ξεπεραστούν οι δισταγμοί να ζητήσει κάποιος βοήθεια. Η επιτυχής φροντίδα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι κάτι που ξεπερνά τις δυνατότητες ενός προσώπου και έτσι θα πρέπει να αξιοποιηθεί η συνδρομή του συγγενικού – φιλικού περιβάλλοντος και των ειδικών της υγείας.
Και μόνο το να μοιραστεί κανείς τα οδυνηρά συναισθήματά του, είναι συχνά ανακουφιστικό. Η συμμετοχή σε ομάδες υποστήριξης βοηθά πραγματικά στο να στηριχθούν οι φροντιστές για να μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Ένας άλλος τρόπος είναι και η ορθή εκπαίδευση και κατάρτιση των φροντιστών.
Το ΚΕΚ Κέντρο Εκπαίδευσης Μακεδονίας σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ενδοκοινωνιακής Αποκατάστασης υλοποιεί προγράμματα κατάρτισης και εξετάσεις με τίτλο <Εκπαίδευση Φροντιστών με Πιστοποίηση ECC> για την απόκτηση του Ευρωπαϊκού Πιστοποιητικού Φροντίδας.
Το σεμινάριο αποτελείται από 3 ημέρες εκπαίδευσης στις παρακάτω θεματικές ενότητες. Την επόμενη ημέρα ακολουθούν οι εξετάσεις πιστοποίησης.
Tα Βασικά Θέματα Εκπαίδευσης στην Κοινωνική Φροντίδα:
- Οι αξίες της κοινωνικής φροντίδας
- Προώθηση της ποιότητας ζωής για τα άτομα που φροντίζετε
- Εργασία με κίνδυνο
- Κατανόηση του ρόλου που έχει ο φροντιστής υποστήριξης
- Ασφάλεια στην εργασία φροντίδας
- Θετική επικοινωνία
- Αναγνώριση και ανταπόκριση στην κακοποίηση και την παραμέληση
- Εξέλιξη ως εργαζόμενος φροντιστής
Για περισσότερες πληροφορίες καλέστε στο 2108836804 ή συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα εγγραφής